Torcikk

My little poppet is one like me Though I ensure that you should see That he is mine an mine alone Every noise or any moan He looks like me with yellow hair Eyes are emeralds not candy rare Insanity is not in his little fun He prefers not of darkness but of sun He speaks of leaving my shadow But none would accept me my fellow Poppet please come and hold my hand It will be fun and really quite grand He leaves though with a glance of fear Curiousity growing ever near I giggle my little childish laughter Shadows accepting their little master I watch him when he comes upstairs My little poppet with his dares Frightened from I bri

Litwa w końcu niepewnie kiwnął głową. Zwlekał z tym krótkim gestem dobre kilka sekund, tak jakby analizował konsekwencje mojej ewentualnej pomocy. Ugryzłem się w język, aby nie powiedzieć „jest dobrze, nie martw się”. Cholera, to aż nienaturalne, że po przekroczeniu progu tego dziwacznego domu wszyscy zaczynają odczuwać jakąś irracjonalną potrzebę wzajemnego podnoszenia na duchu. Oni tkwili w tym miejscu już długo i pojmowali pewne zasady. Zasady, które były dla mnie totalnie niezrozumiałe. - Pol...- To

~Chapter 5~ ~Time skip to the Next day by a Hockey stick with barbed wire!~ You slowly got up from your bed and went to do your daily routine for school that morning and with a bit of a struggle here and there, since you had taken your bandages off, you managed to finish getting ready and slowly yet quietly go down the stairs with your bag. You were successful since you heard no signs of your parents and quietly went to the kitchen to grab a small piece of bread for the morning and head out. After you closed the door, you started to walk to school while eating your bread, you were only half a mile from your house when you felt someone grab

Na podstawie „Laury i Filona" Franciszka Karpińskiego Litwa (Rzecz dzieje się w lesie, w nocy. Litwa wchodzi, w sukni, nieśmiało, widać strach i niepewność w jego wyrazie twarzy.) Oto ja, Toris Lorinaitis, Litwa, Porzucony na ponad lat dwieście W borze tym mrocznym trwam Ubrany w szaty… niewieście. Słońce już dawno zaszło, Błędem była ta sukienka luźna, Ale to Feliksa naszło Na schadzki, gdy noc już tak późna. (rozgląda się nerwowo) Mrok, ziąb, szelest przyjeziorny; Co to? Jęk? Wilków sapanie

Poranek Torisa zaczął się tak jak zwykle. Łyk wody, świeża bułka. Później wygładził już tylko koszulę i wyszedł na kolejne spotkanie z Feliksem. Bawił się z nim na jego polach pełnych zboża. Polska zawsze wydawał się zmęczony, z dnia na dzień coraz częściej ziewał i miał większe wory pod oczami, ale chętnie wygłupiał się z Litwą. Ten z reguły nie miał co robić, więc chciał widywać się z przyjacielem. *** Chociaż Toris wyszedł wcześnie